Bolivia
Door: Jolien
Blijf op de hoogte en volg Jolien
27 Februari 2015 | Bolivia, Potosí
Zo dat is een tijdje geleden dat ik heb geschreven.. Wilde het eerder doen, maar vaak was het internet crap in het hostel en ik was te lui om naar een internet cafe te gaan of het kwam gewoon niet uit.
Naja goed, hier dan mijn afgelopen drie weken.
Na Arequipa zijn we dus naar Cusco gegaan. Hier hebben we totaal een week gehangen en gechilled en veel dingen gezien, met tussen door natuurlijk de grote actractie: Machu Picchu. De weg naar Cusco was een stuk minder dan eerder busritten, maar lang nog niet zo erg als dat die we later in Boliva zouden tegen komen. In Cusco best wel goed weer gehad ondanks het regen seizoen en tijdens het beklimmen van de Wayna Picchu, een hoge berg die prachtig uitzicht geeft over de stad Machu Picchu, was het eerst heel mistig maar om 8 am trok het helemaal open en was het later op de dag bloed heet. Nog altijd met onze Amerikaanse en Duitse vrienden opgetrokken en hebben veel leuke dingen beleefd. Ook zijn Fre en ik nog naar de Secret Valley geweest, waar ook oude ruines te vinden zijn. Cusco is oprecht een leuke stad om even te blijven, dit hebben we dan ook gedaan omdat we moe van het reizen waren. We zijn in een bar uit geweest, hebben een massage gehad, heerlijk veganistisch gegeten en veel mooie ruines gezien. Fre had ondertussen erg last van hoogte ziekte voor ongeveer 4 dagen, dus dat was erg shit voor haar. Cusco ligt dan ook al wel weer op 3360 meter hoogte en Arequipa lag rond de 2300 meter. Ik merkte het eigenlijk alleen een beetje met mijn ademhaling, met name als we de heuvel op liepen. Maarja mijn conditie is dan eigenlijk ook niet zo best, dus dat kan ook wel meegespeeld hebben.
Na een week afscheid genomen van onze vrienden en wij zijn door naar Puno gegaan, bij het Titicaca meer, 1 van de hoogstliggende grootste meren die er op de wereld is. Dit ligt op 3800 meter. Puno is heel saai en er is niet veel te doen, maar je kan wel wat eilanden bezoeken. We zijn naar de Uros eilanden gegaan, genaamd the floating islands. Was best bijzonder om te zien, het stonk er wel naar al dat natte riet. We hadden een goedkope tour, dus helaas was alles in het Spaans, maarja goed, het was zeker een bezoekje waard.
De volgende ochtend eigenlijk meteen weer doorgegaan. Nu door naar Copacobana in Bolivia. Het koste ons ongeveer 1,5 uur om de grens over te steken en toen was het opeens een uur later daar. We hadden dat eerst niet door, omdat onze telefoons vanzelf verspringen. We merkte het opeens aan het einde van dag met de zon. Copacabana is een klein lief dorpje met veel reizende argentijnen die half hippie zijn en er is niet zoveel te doen, maar een bezoekje aan Isla del Sol maakt het het zeker waard om daar een nachtje te overnachten. Hier in Bolivia betaal je met Bolivanos en 1 Sol is ongeveer 2 Bolivanos, dus je zou denken dat het veel goedkoper is, maar de prijzen liggen ook hoger en zo ben je steeds maar iets goedkoper uit dan in Peru. Op Isla del Sol hebben we van noord naar zuid gelopen, wat een prachtige wandeling van ongeveer 3 uur was dat zeg en niet heel toeristisch want de meeste gaan alleen naar de noord kant en dan naar de zuid kant met de boot. De trip was redelijk goedkoop maar op het eiland zelf moesten we nog 3x betalen voor dingen, echt zo´n onzin. We zouden dit nog heel vaak gaan tegen komen, dat je heel vaak extra tax moet betalen voor dingen. Trouwens heerlijke trucha, forel, gegeten. Forel zal ongeveer de enige vis worden die we hier in Bolivia gaan vinden, maar is zeker een lekker visje.
Toen La Paz, waar we nu ook weer zijn. Hier 4 nachten geslapen in een feest hostel en met een Braziliaans meisje en een Australier en 2 Zwitsers de dead road gedaan. Dit is een heel bekende mountain bike tocht en heet de dead road omdat voorheen veel mensen overleden zijn bij het maken van deze tocht. Het viel heel erg mee, want de weg was heel breed (bussen konden er rijden) en het was met name een dirt road met vast zittende stenen. Op sommige plekken was het wat wiebelig maar als je daar gewoon rustig overheen reed en je fiets het werk liet doen was het prima te doen. De natuur was echt zo prachtig en het was het zeker waard. Op een gegeven moment onder watervallen door en na de eerste paar uur in de koud, regen en mist te hebben gefiets, kwam eindelijk de zon door en konden we ons opwarmen. Daarvoor zaten we bijna in de onderkoeling, zo koud was het. La paz ligt zelf op 3600 m dus het is hier altijd wel wat frisser, maar als het zonnetje er is, wat er vaak is is het net zoals de lente bij ons, heel fijn. Nog weinig gemerkt van het echte regenseizoen, gelukkig! Wel is het ´s avonds soms koud, maarja we hebben genoeg warme kleren en we hebben net een heerlijk warme alpaca trui erbij gekocht. In La Paz is niet zo veel te zien en te doen, maar wat weel heel tof was om met de teleferico (een kabelbaan, een echte uit Zwitserland!) omhoog te gaan, dan heb je prachtig uitzicht over de stad. Veel met het groepje opgetrokken die 4 dagen en zeker ook een beetje gefeest in ons hostel. Daarnaast was het ook nog eens carnaval in Boliva en werden we tijdens het buiten lopen bespoten met supersoakers, water ballonnen en een soort zeepspray. Was wel grappig om mee te maken, maar ik was zeker blij dat ik een poncho heb gekocht en dat ik droog ben overgekomen.
Tijd om door te gaan, met een 18u durende bus naar Rurrenabaque, in het noorden, bij de Amazone. Deze bus rit was eigenlijk enger dan de dead road omdat de weg net zo breed was als de bus en stukken waren heel slecht, waardoor als het regent (en dat doet het vaak in het regenseizoen) de weg slipperig wordt en eigenlijk heel gevaarlijk is. Fre wilde ook absoluut niet met de bus terug. Slecht geslapen, maar toch meteen een tour kunnen boeken voor de jungle. 3 dagen en 2 nachten zouden we in de Amazone doorbrengen met een groepje die we net ontmoette. De groep bestond uit 2 Argentijnen, een Spaanse en 2 Zweden, waarvan 1 daarna nog langer bleef voor vrijwilligerswerk. Het was echt zo vet. We hadden een basis kamp en vanuit daar gingen we lopen. De eerste ochtend begon het keihard te regenen, maar gelukkig klaarde het op rond 13u en we hebben geen regen meer gezien. We hebben veel gewandeld en veel planten en bomen geproefd die medicinaal zouden werken. Ook wat dieren gezien, baby aligators, papagaaien, wilde varkens en 2 soorten apen. Voor meer dieren zouden we de pampas tour moeten doen en daar hadden wij niet voor gekozen. Het eten was 3x per dag heerlijk en de gids die we hadden was te gek. Wel alles in het spaans, maar onze vrienden konden het voor ons vertalen. De laatste ochtend naar een viewpoint gelopen en we moesten door de rivier zwemmen en lopen met sterke stroming en uit het water gaan was de laatste keer moeilijk want we zakte tot onze middel in de modder. De tour operator heette max adventures, nou dat was dit wel hoor. Ook een ketting en een ring gemaakt van natuurlijke materialen. En we sliepen op een houten vlonder in de boom, met een klamboe, een dun matje en een slaapzak. Ze zijn daar bezig om een paar huisjes te maken en een restaurant zodat op kleinschalig niveau mensen dit kunnen gaan doen later, heel tof. Het slapen op de houte vlonder was hard, heel hard en het klimaat was er warm (zeker na al die hoogte) en vochtig, maar het was een top ervaring. Ook hebben we nog een ritueel meegemaakt, wat best bijzonder was. De eerste avond helemaal lek geprikt door muggen omdat ik niet mijn legging had in gesprayd, echt zuur maarja doe je niks aan. Later steeds in shorts gelopen en veel ingesprayd met 40% deet, waar mijn huid niet heel vrolijk van werd, maar toen bijna niet meer gestoken. Wat heel tof was, was dat toen we heel erg dorst hadden, hij een boom, die in een boog hing, kapte, en toen kwam er gefilterd water uit. Echt super vet!
Toen een avond in Rurrenabaque geslapen en tijdens het wakker worden regende het pijpenstelen. Echt niet te doen, echt regenseizoen, het hield ook niet op tot 16u. Ik wilde de bus nemen, maar reed niet meer door de regen dus toen toch maar een vlucht geboekt, want anders zou ik veel tijd verliezen. Fre wilde sowieso al met het vliegtuig gaan. Het was een lange dag, want de vluchten waren ook allemaal vertraagd. 's ochtends hadden we het ticket gekocht voor om 16u maar toen was het opeens onzeker of er nog wel gevlogen zou worden. Gelukkig werd het droger en kon de vlucht van de ochtend eindelijk vertrekken om 13.30 en wij vetrokken uiteindelijk om 18.30. De vlucht was maar 25 minuten dus je bent er dan zo, maar de kosten zijn belachelijk. De bus was 90 en het vliegtuig 650! 1 euro is ongeveer 7,80 dus reken maar uit! Maargoed, wel tijd bespaard. Nu net weer een nachtje in het hostel geslapen van eerst en Fre voelt zich opeens weer ziekig, weer last van de hoogte waarschijnlijk.
Vandaag nog naar het coca museum geweest en verder een beetje gechilled. Eindelijk tijd voor mijn blog. Zo meteen weer voor 12u in de bus naar Sucre, ben benieuwd!
Ik merk langzamerhand dat het spaans begrijpen steeds beter gaat, zeker in Bolivia spreken ze best langzaam. Spaans spreken is nog steeds slecht. Nu niet echt tijd voor een cursus, maar ik ga denk ik gewoon thuis iets van een cursus doen voor een andere keer en dan heb ik ook weer wat te doen naast werk. Lijkt me super leuk.
Nou adios, hasta luego, ciao!
ps. Dit verhaal in la paz geschreven, maar wilde niet uploaden. Intussen in Sucre geweest en nu in Potosi. Fre erg ziek en nu hopen dat ze aansterkt. Ik vertel in mijn volgende verhaal meer over Sucre en Potosi.
Naja goed, hier dan mijn afgelopen drie weken.
Na Arequipa zijn we dus naar Cusco gegaan. Hier hebben we totaal een week gehangen en gechilled en veel dingen gezien, met tussen door natuurlijk de grote actractie: Machu Picchu. De weg naar Cusco was een stuk minder dan eerder busritten, maar lang nog niet zo erg als dat die we later in Boliva zouden tegen komen. In Cusco best wel goed weer gehad ondanks het regen seizoen en tijdens het beklimmen van de Wayna Picchu, een hoge berg die prachtig uitzicht geeft over de stad Machu Picchu, was het eerst heel mistig maar om 8 am trok het helemaal open en was het later op de dag bloed heet. Nog altijd met onze Amerikaanse en Duitse vrienden opgetrokken en hebben veel leuke dingen beleefd. Ook zijn Fre en ik nog naar de Secret Valley geweest, waar ook oude ruines te vinden zijn. Cusco is oprecht een leuke stad om even te blijven, dit hebben we dan ook gedaan omdat we moe van het reizen waren. We zijn in een bar uit geweest, hebben een massage gehad, heerlijk veganistisch gegeten en veel mooie ruines gezien. Fre had ondertussen erg last van hoogte ziekte voor ongeveer 4 dagen, dus dat was erg shit voor haar. Cusco ligt dan ook al wel weer op 3360 meter hoogte en Arequipa lag rond de 2300 meter. Ik merkte het eigenlijk alleen een beetje met mijn ademhaling, met name als we de heuvel op liepen. Maarja mijn conditie is dan eigenlijk ook niet zo best, dus dat kan ook wel meegespeeld hebben.
Na een week afscheid genomen van onze vrienden en wij zijn door naar Puno gegaan, bij het Titicaca meer, 1 van de hoogstliggende grootste meren die er op de wereld is. Dit ligt op 3800 meter. Puno is heel saai en er is niet veel te doen, maar je kan wel wat eilanden bezoeken. We zijn naar de Uros eilanden gegaan, genaamd the floating islands. Was best bijzonder om te zien, het stonk er wel naar al dat natte riet. We hadden een goedkope tour, dus helaas was alles in het Spaans, maarja goed, het was zeker een bezoekje waard.
De volgende ochtend eigenlijk meteen weer doorgegaan. Nu door naar Copacobana in Bolivia. Het koste ons ongeveer 1,5 uur om de grens over te steken en toen was het opeens een uur later daar. We hadden dat eerst niet door, omdat onze telefoons vanzelf verspringen. We merkte het opeens aan het einde van dag met de zon. Copacabana is een klein lief dorpje met veel reizende argentijnen die half hippie zijn en er is niet zoveel te doen, maar een bezoekje aan Isla del Sol maakt het het zeker waard om daar een nachtje te overnachten. Hier in Bolivia betaal je met Bolivanos en 1 Sol is ongeveer 2 Bolivanos, dus je zou denken dat het veel goedkoper is, maar de prijzen liggen ook hoger en zo ben je steeds maar iets goedkoper uit dan in Peru. Op Isla del Sol hebben we van noord naar zuid gelopen, wat een prachtige wandeling van ongeveer 3 uur was dat zeg en niet heel toeristisch want de meeste gaan alleen naar de noord kant en dan naar de zuid kant met de boot. De trip was redelijk goedkoop maar op het eiland zelf moesten we nog 3x betalen voor dingen, echt zo´n onzin. We zouden dit nog heel vaak gaan tegen komen, dat je heel vaak extra tax moet betalen voor dingen. Trouwens heerlijke trucha, forel, gegeten. Forel zal ongeveer de enige vis worden die we hier in Bolivia gaan vinden, maar is zeker een lekker visje.
Toen La Paz, waar we nu ook weer zijn. Hier 4 nachten geslapen in een feest hostel en met een Braziliaans meisje en een Australier en 2 Zwitsers de dead road gedaan. Dit is een heel bekende mountain bike tocht en heet de dead road omdat voorheen veel mensen overleden zijn bij het maken van deze tocht. Het viel heel erg mee, want de weg was heel breed (bussen konden er rijden) en het was met name een dirt road met vast zittende stenen. Op sommige plekken was het wat wiebelig maar als je daar gewoon rustig overheen reed en je fiets het werk liet doen was het prima te doen. De natuur was echt zo prachtig en het was het zeker waard. Op een gegeven moment onder watervallen door en na de eerste paar uur in de koud, regen en mist te hebben gefiets, kwam eindelijk de zon door en konden we ons opwarmen. Daarvoor zaten we bijna in de onderkoeling, zo koud was het. La paz ligt zelf op 3600 m dus het is hier altijd wel wat frisser, maar als het zonnetje er is, wat er vaak is is het net zoals de lente bij ons, heel fijn. Nog weinig gemerkt van het echte regenseizoen, gelukkig! Wel is het ´s avonds soms koud, maarja we hebben genoeg warme kleren en we hebben net een heerlijk warme alpaca trui erbij gekocht. In La Paz is niet zo veel te zien en te doen, maar wat weel heel tof was om met de teleferico (een kabelbaan, een echte uit Zwitserland!) omhoog te gaan, dan heb je prachtig uitzicht over de stad. Veel met het groepje opgetrokken die 4 dagen en zeker ook een beetje gefeest in ons hostel. Daarnaast was het ook nog eens carnaval in Boliva en werden we tijdens het buiten lopen bespoten met supersoakers, water ballonnen en een soort zeepspray. Was wel grappig om mee te maken, maar ik was zeker blij dat ik een poncho heb gekocht en dat ik droog ben overgekomen.
Tijd om door te gaan, met een 18u durende bus naar Rurrenabaque, in het noorden, bij de Amazone. Deze bus rit was eigenlijk enger dan de dead road omdat de weg net zo breed was als de bus en stukken waren heel slecht, waardoor als het regent (en dat doet het vaak in het regenseizoen) de weg slipperig wordt en eigenlijk heel gevaarlijk is. Fre wilde ook absoluut niet met de bus terug. Slecht geslapen, maar toch meteen een tour kunnen boeken voor de jungle. 3 dagen en 2 nachten zouden we in de Amazone doorbrengen met een groepje die we net ontmoette. De groep bestond uit 2 Argentijnen, een Spaanse en 2 Zweden, waarvan 1 daarna nog langer bleef voor vrijwilligerswerk. Het was echt zo vet. We hadden een basis kamp en vanuit daar gingen we lopen. De eerste ochtend begon het keihard te regenen, maar gelukkig klaarde het op rond 13u en we hebben geen regen meer gezien. We hebben veel gewandeld en veel planten en bomen geproefd die medicinaal zouden werken. Ook wat dieren gezien, baby aligators, papagaaien, wilde varkens en 2 soorten apen. Voor meer dieren zouden we de pampas tour moeten doen en daar hadden wij niet voor gekozen. Het eten was 3x per dag heerlijk en de gids die we hadden was te gek. Wel alles in het spaans, maar onze vrienden konden het voor ons vertalen. De laatste ochtend naar een viewpoint gelopen en we moesten door de rivier zwemmen en lopen met sterke stroming en uit het water gaan was de laatste keer moeilijk want we zakte tot onze middel in de modder. De tour operator heette max adventures, nou dat was dit wel hoor. Ook een ketting en een ring gemaakt van natuurlijke materialen. En we sliepen op een houten vlonder in de boom, met een klamboe, een dun matje en een slaapzak. Ze zijn daar bezig om een paar huisjes te maken en een restaurant zodat op kleinschalig niveau mensen dit kunnen gaan doen later, heel tof. Het slapen op de houte vlonder was hard, heel hard en het klimaat was er warm (zeker na al die hoogte) en vochtig, maar het was een top ervaring. Ook hebben we nog een ritueel meegemaakt, wat best bijzonder was. De eerste avond helemaal lek geprikt door muggen omdat ik niet mijn legging had in gesprayd, echt zuur maarja doe je niks aan. Later steeds in shorts gelopen en veel ingesprayd met 40% deet, waar mijn huid niet heel vrolijk van werd, maar toen bijna niet meer gestoken. Wat heel tof was, was dat toen we heel erg dorst hadden, hij een boom, die in een boog hing, kapte, en toen kwam er gefilterd water uit. Echt super vet!
Toen een avond in Rurrenabaque geslapen en tijdens het wakker worden regende het pijpenstelen. Echt niet te doen, echt regenseizoen, het hield ook niet op tot 16u. Ik wilde de bus nemen, maar reed niet meer door de regen dus toen toch maar een vlucht geboekt, want anders zou ik veel tijd verliezen. Fre wilde sowieso al met het vliegtuig gaan. Het was een lange dag, want de vluchten waren ook allemaal vertraagd. 's ochtends hadden we het ticket gekocht voor om 16u maar toen was het opeens onzeker of er nog wel gevlogen zou worden. Gelukkig werd het droger en kon de vlucht van de ochtend eindelijk vertrekken om 13.30 en wij vetrokken uiteindelijk om 18.30. De vlucht was maar 25 minuten dus je bent er dan zo, maar de kosten zijn belachelijk. De bus was 90 en het vliegtuig 650! 1 euro is ongeveer 7,80 dus reken maar uit! Maargoed, wel tijd bespaard. Nu net weer een nachtje in het hostel geslapen van eerst en Fre voelt zich opeens weer ziekig, weer last van de hoogte waarschijnlijk.
Vandaag nog naar het coca museum geweest en verder een beetje gechilled. Eindelijk tijd voor mijn blog. Zo meteen weer voor 12u in de bus naar Sucre, ben benieuwd!
Ik merk langzamerhand dat het spaans begrijpen steeds beter gaat, zeker in Bolivia spreken ze best langzaam. Spaans spreken is nog steeds slecht. Nu niet echt tijd voor een cursus, maar ik ga denk ik gewoon thuis iets van een cursus doen voor een andere keer en dan heb ik ook weer wat te doen naast werk. Lijkt me super leuk.
Nou adios, hasta luego, ciao!
ps. Dit verhaal in la paz geschreven, maar wilde niet uploaden. Intussen in Sucre geweest en nu in Potosi. Fre erg ziek en nu hopen dat ze aansterkt. Ik vertel in mijn volgende verhaal meer over Sucre en Potosi.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
